Μια έννοια που μπορεί να καταλήξει σε πολλές διαφορετικές ιδέες, προσέξτε όμως -γι’ αυτό ακριβώς- πώς χρησιμοποιείτε τον όρο.
Για παράδειγμα, τρίτος χώρος μπορεί να είναι ο χώρος πρόσβασης από έναν χώρο Α σε ένα χώρο Β. Στην περίπτωση αυτή η πρόσβαση δεν είναι γραμμική, αλλά χωρική, δεν είναι απλά μια κίνηση, η πρόσβαση η ίδια γίνεται κατοίκηση ενός χώρου. Για φανταστείτε μια ‘κατοίκηση της πρόσβασης’: Πώς είναι αυτό εφικτό συνθετικά? Ήδη με την ανάγνωση της περιοχής είδατε πώς η πρόσβαση είναι δυνατόν να παρασύρει η ίδια χώρο και έτσι η μια κατάσταση να μπαίνει στην άλλη (οι θύλακες). Επίσης ο ‘τρίτος χώρος’ έχει την έννοια του ‘ενδιάμεσου’, δηλαδή ενός χώρου μεταξύ δυο καταστάσεων. Πρόκειται για ένα είδος χώρου που δεν ανήκει ούτε στον Α ούτε στον Β χώρο, ο ίδιος μπορεί να μην έχει ταυτότητα, αλλά μπορεί να επηρεάζει και να διαμορφώνει τις ταυτότητες των χώρων που συνορεύει. Και πάει λέγοντας
2. Η ιδέα του κυκλώματος
Το κύκλωμα ως μια διαδικασία που ενεργοποιεί- απενεργοποιεί περιοχές. Ο χαρακτήρας, η ταυτότητα, η ίδια η ύπαρξη ενός χώρου μπορεί να επηρεάζεται από τον βαθμό, την φύση, το πρόγραμμα προσβασιμότητας. Αλήθεια μπορεί να μιλήσει κανείς για ένα ‘πρόγραμμα προσβασιμότητας’, δηλαδή μια προσβασιμότητα η οποία λαμβάνει υπόψη της τον χρόνο και την χρήση σε μεγαλύτερη κλίμακα? Για παράδειγμα φανταστείτε το πώς η ενεργοποίηση-απενεργοποίηση χώρων μπορεί να δημιουργεί στο πάρκο-δακτύλιο διαφορετικές χωρικότητες, δηλαδή το πάρκο+δακτύλιος ως σύνολο να είναι διαφορετικό σαν χώρος ανάλογα πχ με την ώρα της ημέρας, η του χρόνου και τους υπο-χώρους του που ενεργοποιούνται. Αυτά όλα εξαρτώνται άμεσα και από την πρόσβαση. Έτσι μπορεί πιθανώς να μπει και ιδέα των υποκυκλωμάτων ή υποδακτυλίων που είχατε παλιότερα: το πρόγραμμα πρόσβασης δημιουργεί διαφορετικά δίκτυα χώρων ανάλογα με το πρόγραμμα.
Δυο πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες:
ReplyDelete1. Η ιδέα του ‘τρίτου χώρου’
Μια έννοια που μπορεί να καταλήξει σε πολλές διαφορετικές ιδέες, προσέξτε όμως -γι’ αυτό ακριβώς- πώς χρησιμοποιείτε τον όρο.
Για παράδειγμα, τρίτος χώρος μπορεί να είναι ο χώρος πρόσβασης από έναν χώρο Α σε ένα χώρο Β. Στην περίπτωση αυτή η πρόσβαση δεν είναι γραμμική, αλλά χωρική, δεν είναι απλά μια κίνηση, η πρόσβαση η ίδια γίνεται κατοίκηση ενός χώρου. Για φανταστείτε μια ‘κατοίκηση της πρόσβασης’: Πώς είναι αυτό εφικτό συνθετικά? Ήδη με την ανάγνωση της περιοχής είδατε πώς η πρόσβαση είναι δυνατόν να παρασύρει η ίδια χώρο και έτσι η μια κατάσταση να μπαίνει στην άλλη (οι θύλακες).
Επίσης ο ‘τρίτος χώρος’ έχει την έννοια του ‘ενδιάμεσου’, δηλαδή ενός χώρου μεταξύ δυο καταστάσεων. Πρόκειται για ένα είδος χώρου που δεν ανήκει ούτε στον Α ούτε στον Β χώρο, ο ίδιος μπορεί να μην έχει ταυτότητα, αλλά μπορεί να επηρεάζει και να διαμορφώνει τις ταυτότητες των χώρων που συνορεύει.
Και πάει λέγοντας
2. Η ιδέα του κυκλώματος
Το κύκλωμα ως μια διαδικασία που ενεργοποιεί- απενεργοποιεί περιοχές. Ο χαρακτήρας, η ταυτότητα, η ίδια η ύπαρξη ενός χώρου μπορεί να επηρεάζεται από τον βαθμό, την φύση, το πρόγραμμα προσβασιμότητας. Αλήθεια μπορεί να μιλήσει κανείς για ένα ‘πρόγραμμα προσβασιμότητας’, δηλαδή μια προσβασιμότητα η οποία λαμβάνει υπόψη της τον χρόνο και την χρήση σε μεγαλύτερη κλίμακα? Για παράδειγμα φανταστείτε το πώς η ενεργοποίηση-απενεργοποίηση χώρων μπορεί να δημιουργεί στο πάρκο-δακτύλιο διαφορετικές χωρικότητες, δηλαδή το πάρκο+δακτύλιος ως σύνολο να είναι διαφορετικό σαν χώρος ανάλογα πχ με την ώρα της ημέρας, η του χρόνου και τους υπο-χώρους του που ενεργοποιούνται. Αυτά όλα εξαρτώνται άμεσα και από την πρόσβαση. Έτσι μπορεί πιθανώς να μπει και ιδέα των υποκυκλωμάτων ή υποδακτυλίων που είχατε παλιότερα: το πρόγραμμα πρόσβασης δημιουργεί διαφορετικά δίκτυα χώρων ανάλογα με το πρόγραμμα.